Zakręcona wyprawa Górskich Wojowników

Fror

Fror który do tej pory się nie odzywał wziął rumowego cukierka i poszedł w ślady Groga ostrzac topór.
- Bracia, chce ktoś cukierka?

Grogo

- Ja chętnie skosztuję gdyż nie miałem ich jeszcze w ustach.

hammerfang

-ja rowniez poprosze

Fror

Fror poczęstował towarzyszy i szedł dalej gładząc kity merdające przy toporze.

hammerfang

-pyszne! I rozgrzewające!!

Grogo

Grogo nareszcie napił się herbatki, do której jużtęsknił. Planował nazbierać ziół jeśli będzie to możliwe... Ale nie w tej krainie.

Fror

- CICHO!!! Słyszycie to?- Fror zatrzymał się i zaczął nasłuchiwać.

Gryn

Drużyna słyszała przybliżający się brzęk metalu... po chwili ich oczom ukazał się Gryn, towarzysze spojrzeli po sobie, niewielu zauważyło jego zniknięcie...
- Witajcie ponownie - powiedział zdyszany - podczas bitwy otoczyło mnie 10 nieumarłych... pojmali mnie... mogli mnie zabić, ale jednak nekromanci woleli wiedzieć co krasnoludy robią na ich ziemi... Ale wszystko opowiem w swoim czasie, najważniejsze że udało mi się uciec... dajcie piwa, zabrali mi cały ekwipunek, na szczęście odzyskałem uzbrojenie... - Gryn spojrzał z czułością na swój lśniący topór...

hammerfang

- dobrze,z e znow jestes z nami, usiadz. Frorze, daj prosze grynowi rumowego cukierka. Moze chcesz zapalic fajkę??

Gryn

- Nie dzięki, tak w ogóle witam cię przyjacielu, chyba dołączyleś w trakcie mej nieobecności, nie widziałem cię jeszcze... zresztą tego woja też nie - spojrzał na Gorbaka i powitał go serdecznie...

Grogo

Grogo powitaj entuzjastycznie krasnoluda, i podał mu Wódki ziemniaczanej i Czarnego. Gryn uszczęśliwiony tym powitaniem uśmiechnął się...

hammerfang

-A więc, nasz oddział rośnie w siłę. Im nas więcej, tym łatwiej pokonamy umarlakow

Wielki Topór

"Umarlaki, to nie główny cel wyprawy"-rzekł strasznie zmęczony i śpiący Topór.

hammerfang

-A więc? Co jest głównym celem wyprawy? Nie wiem, gdyż uczestniczęw niej od niedawna...

Gryn

Gryn usiadł przy ognisku i zaczął opowiadać swoją przygodę:
- Podczas bitwy otoczyło mnie 10 nieumarłych, mocno mnie poobijali, ale nie zabili... nie mogli, mieli rozkaz od swego pana by przyprowadzić mu żywego krasnoluda, no i mnie przyprowadzili. Stanęłem przed ich władcą, wierzcie mi, to nie była przyjemna wizyta, był to nekromanta z trupią twarzą, jego głos przypominał syk... eh - Gryn napił się ziemniaczanej wódki - zaczął mnie wypytywać co krasnoludy robią na jego ziemiach, czemu wtargnęły na jego terytorium... Odpowiedziałem, że te ziemie są nam zupełnie obojętne, to nie jest cel naszej wyprawy... 'Kłamiesz' krzyknął 'nikt nie ma prawa nas atakować! Należy was zgładzić, przydadzą się nam nieumarłe krasnoludy w naszych zastępach...'
'Jeśli myślisz, że tak łatwo dopadniesz moich braci to jesteś w błędzie...' - odpowiedziałem...
'A czymże są śmiertelne krasnoludy wobec mojej armii...' - zadrwił - 'A ty zginiesz mój drogi... ale nie teraz, możesz mi przekazać cenne informacje o waszej rasie... nie teraz, nie teraz...' - czułem jak serce podchodzi mi do gardła, nie mogłem zdradzić braci, jednak strach mówił mi co innego...
'Do lochu z nim, muszę odpocząć' - zabrano mi oręż i wtrącono do ciemnej celi... znalazłem się w sytuacji bez wyjścia, całą noc myślałem jak uwolnić się z więzienia... od kolejnej rozmowy z nim... Rano jeden z nieumarłych strażników w towarzystwie dwóch ghuli chwycuł mnie i pociągnął w stronę wielkiej sali...
'Pan chce cię widzieć' - zaskrzeczał
W wielkiej sali była zebrana spora grupa sługusów i on sam... Znów poczułem że serce całkowicie przestaje mi bić, jednak mimo to nie traciłem świadomości... Strażnik popychał mnie na przód... Nagle do sali wbiegł jakiś umarlak, większy niż pozostali, w czarnej zbroi a za nim setka truposzy...
'Panie, panie' - krzyczał, podbiegł do czarnego tronu i padł do stóp władcy...
'Czego chcesz Mort-harnie, nie widzisz że mamy "gościa"'
'Panie, zgubiliśmy trop tych krasnoludów, wybacz...' - zajęczał sługa...
'Jak śmiesz pokazywać mi się na oczy! - warknął władca. - 'Athornie' skinął na stojącego obok dowódcę straży. Dowódca podszeł do Mort-harna i jednym uderzeniem młota roztrzaskał mu czaszkę...
Stu żołnieży Mort-harna widząc to chwyciło za miecze i ruszyło w stronę dowódcy, z naprzeciwka ruszyła straż.
Nie będę mówił co się dalej działo.... zapanował ogólny chaos, wśród tego całego zamieszania chwysiłem swój topór leżący w kącie wielkiej sali, wybiegłem na zewnątrz, podsunęłem wielkiemu ghulowi pod gardło topór i kazałem wieżć mnie w stronę moich towarzyszy, wiedziałem gdzie was szukać... znam przecież w przeciwieństwie do nieumarłych cel naszej wyprawy... Gdy tamci się zorientowali byłem już daleko... A temu głupiemu ghulowi poderżnęłem gardło jakieś trzy mile na wschód z tąd, by zmylić pogoń.
Radzę jednak jak najszybciej ruszyć dalej z tego miejsca....